We nemen afscheid
We nemen deze week afscheid van Rom. Hij verliet het ziekenhuis een maand geleden. ‘Het is dat het zo moet zijn.’ zei Rom regelmatig als iets anders uitdraaide dan hij het gedacht of voorzien had. Zijn partner en zijn kinderen overwonnen hun angst voor de snelgroeiende tumoren en voor wat nog ging komen. Ze brachten hem thuis en verwittigden familie en vrienden, die het huis vulden met dankbaarheid en liefde.
Rom was door boedhistisch mediteren al met sterven vertrouwd en bleef de hele tijd sereen. Dat ging over op de mensen rondom hem. Zo liet hij ons in de voorbije weken ook op een prachtige manier ervaren dat sterven niet alleen over loslaten en ontbinden (van lichamelijke vorm) gaat maar ook over toelaten en verbinden (van zuiver bewustzijn).
Bang voor wat komt
Toevallig werd ik in dezelfde week bij cliënten geconfronteerd met andere vormen van verlies. In deze situatie houden vele mensen vast aan het verleden en aan wie ze geweest zijn. Ze zijn bang voor wat gaat komen en denken dat ze het niet gaan aankunnen…
‘Wat als ik niet meer kan genezen? Wat als ik niet meer (voltijds) kan gaan werken? Wat als ik er helemaal alleen voor moet zorgen? Wat als mijn kinderen mij niet meer nodig hebben? Wat als ik niet meer met mijn (demente) moeder kan praten?’
Wat als-vragen zijn onmogelijk te beantwoorden. Ze ontstaan uit een onderliggende angst of een onderliggende negatieve overtuiging.
Onzeker over wat moet en niet mag
Angst is niet zoals andere emoties die je kan verwerken, zegt Andrew Austin, de grondlegger van IEMT. Het is een overbelasting van het centraal zenuwstelsel door onzekerheid over de toekomst (over wat je moet doen of niet mag doen).
De overbelasting wordt in stand gehouden door (onbewuste) pogingen om spijt- of schuldgevoelens (over wat je wel en niet hebt gedaan) te vermijden. En bij anderen kan je, soms gemakkelijker dan bij jezelf, vaststellen dat overbelasting leidt tot irritatie en kwaadheid (over wat anderen wel of niet doen). In feite reageer je je op de ander af. Daarover ga je je dan weer schuldig voelen.
Het lijkt op een vicieuze cirkel, waar je niet uit kan. Maar gelukkig is dat niet zo.
Ontspannen, zonder vermijden of verwijten
Om de overbelasting van je zenuwstelsel te doen afnemen, is het belangrijk dat je je kan ontspannen. Je komt dan in het hier en nu, bij je innerlijke krachtbron. Dat verbindt je met jezelf zoals je bent. En dat helpt om onzekere situaties het hoofd te bieden. Het is dus nuttig om te weten wat je ontspant en om daarvoor regelmatig of in bepaalde periodes meer tijd te maken.
Misschien lukt het je niet alleen om te ontspannen. Dat kan zijn omdat je vastzit in een emotioneel patroon of een overtuiging over jezelf die je ooit nodig had maar die je nu in de weg zit.
IEMT begeleidt je uit om de pijnlijke situatie waarin je die vervelende emotie of negatieve zelfbeeld ‘geleerd’ hebt, te herbeleven. Dat gebeurt zonder veel praten. Je brein krijgt via oogbewegingen een prikkel om de herinnering los te laten, de emotionele spanning die errond hing te ‘ontbinden’ en om toe te laten wat komt.
Als het beeld en de emotie van een herinnering verandert, dan voel je dat je in staat bent om anders te reageren dan je het ooit geleerd hebt. Met minder schuldgevoel en met minder kwaadheid… wat een verschil!
Gewoon toelaten wat op je af komt
En sommige mensen hebben het gewoon in zich dat ze de dingen gewoon op zich kunnen laten afkomen. In het huis van vrienden hangt een poster met een uitspraak van Pippi Langkous.
Ik geef hem graag mee als een mantra als je bereid bent om toe te laten en je te verbinden met wat komt... ook al is het nu nog niet evident.
‘Ik heb het nog nooit GEDAAN,
dus ik denk dat ik het wel ga KUNNEN.’
