Over mij
Ik was 35 jaar toen mijn moeder in 1994 aan borstkanker is overleden. En ik besef dat sterke ervaringen van toen mij hebben geleid naar een sterkere verbinding met mijn lichaam.
Persoonlijk geraakt
De tumor leek vroegtijdig ontdekt en werd maximaal behandeld, maar enkele maanden later waren de kankercellen over haar hele lichaam uitgezaaid. We deden in de zorg voor mijn moeder al wat we konden. In de strijd tegen de ziekte stonden we echter machteloos.
Ik lag bij haar op bed toen ze vertelde dat de gynaecoloog haar onmiddellijk na de diagnose deed stoppen met de hormoonsubstitutie. ‘Zou het kunnen dat ik daarvan borstkanker heb gekregen?’, vroeg ze. We hadden geen antwoord, en konden de klok niet terugdraaien… De vraag bleef wel hangen.
De thuisverpleegster die voor de lijkverzorging kwam, vroeg of ik haar wou helpen. Ze gaf me de kans om het lichaam dat mij gebaard had, mee op te baren. Daar ben ik haar nog steeds dankbaar om. Want terwijl ik mijn moeders dode lichaam balsemde, voelde ik de liefde die altijd tussen ons gestroomd had in mijn handen komen. Tegelijkertijd kwam er een sterke verbinding tussen mijn hart en mijn handen. Nu weet ik dat er in mij een kanaal werd geopend voor een levensenergie die doorheen mijn lichaam begon te stromen.
Professioneel geëngageerd
Informatie over de ontwikkeling van nieuwe behandelingen tegen kanker ben ik de daarop volgende jaren systematisch uit de weg gegaan. Zo vermeed ik de confrontatie met het verlies en met mijn eigen gezondheidsrisico’s. Ik kwam op een pad dat leidde naar lichaamsbewustzijn, innerlijk evenwicht en vertrouwen.
In KVLV (nu Ferm) werkte ik de volgende 10 jaar aan gezondheidspreventie en persoonlijke ontwikkeling. Daarbij stimuleerde ik vrouwen om hun lichaamssignalen beter te leren herkennen en te erkennen… Ook om gezondheidsproblemen de nodige aandacht te geven, eventueel met professionele hulp en ondersteuning. Dat leidde in 1999 tot de publicatie van In vertrouwen, een lijfboek voor vrouwen. Het bevatte bijdragen van docenten in eutonie, verpleegkundigen uit gynaecologische afdelingen en vrouwen die veel meegemaakt hadden.
Opleidingen in lichaamstherapie, eerst aarzelend en later meer doelbewust, maakten duidelijk dat mijn handen ook voor anderen verbindend werken. Maar ik durfde de zekerheid van een vaste baan aan de KU Leuven niet onmiddellijk opgeven. En het werken met mijn handen bleef ondergeschikt aan het werken met mijn hoofd. Ik durfde er nog niet helemaal in geloven.
Na een pijnlijke val met de fiets, onderweg naar het werk, voelde ik dat mijn ademhaling blokkeerde. Ik voelde me stikken, maar vanuit een reflex ging ik veel dieper ademhalen. Daarna drong het helemaal tot me door dat ik professioneel van richting moest veranderen en van mijn hoofd in mijn hart moest zakken. Mijn man stimuleerde me om mijn intuïtie te volgen. En zo heb ik kunnen kiezen om de financiële zekerheid van een vaste baan los te laten en in de toekomst te vertrouwen.
Geconfronteerd met het Corona virus
Sedert de komst van het Corona virus is mijn professioneel engagement niet verminderd, maar werden mijn activiteiten meermaals stilgelegd. Tijdens de eerste lock-down heb ik de informatie over de verspreiding van het Corona virus nauwlettend gevolgd, de infrastructuur van de praktijk zoals vele dienstverleners aangepast aan de vereiste veiligheidsmaatregelen.
Ondertussen is vooral mijn vertrouwen in onze natuurlijke immuniteit op de voorgrond gekomen. Goede gewoonten die je immuniteit ondersteunen zijn regelmatige lichaamsbeweging, voldoende rust, evenwichtige voeding, positief sociaal contact… Sedert begin 2021 ben ik elke dag dankbaar voor de gezonde maaltijden, de wandelingen met de hond, het rustige levensritme, de stimulerende ontmoetingen en voor het feit dat ik opnieuw cliënten mag ontvangen en ondersteunen bij het versterken van hun natuurlijke zelfhelende vermogens.
Het Coronavirus heeft ondertussen niet stilgezeten. Het heeft zich ingeburgerd, aangepast en bij alle generaties een plaats veroverd. Ik betreur het lijden van de mensen die van Covid-19 ziek werden en de langdurige gevolgen dragen. Ik leef mee met wie in grote eenzaamheid afscheid moesten nemen, en met wie in angst leven voor de dreiging van besmetting.
Het is mijn diepste overtuiging dat we met dit virus kunnen leren leven zoals we tot hiertoe ook met andere virussen hebben leren leven. Vaccinatie heeft daarin een plaats, maar is niet de enig zaligmakende manier om jezelf en je omgeving te beschermen. Het versterken van je vertrouwen in de toekomst en in natuurlijk herstel op basis van je eigen natuurlijke potentieel is – naast het versterken van oprechte, menselijke solidariteit – naar mijn gevoel het allerbelangrijkste.
Naar evenwicht vanuit eigen potentieel
Cliënten weten vaak – bewust of onbewust – dat er in hun leven een onevenwicht is dat ze onvoldoende aandacht geven. Je lichamelijke of emotionele spanningen en pijn zijn een signaal. Je lichaam heeft een geheugen en een wijsheid.
Daarom ben ik energetisch lichaamstherapeute geworden. Ik verbind me met je natuurlijke levensprocessen. Ik til je niet op, maar help je om op je eigen benen te staan en om op je eigen kracht te vertrouwen.
Ik betrek de natuur steeds meer bij het zoeken naar evenwicht in mijn omgeving en in mijn eigen leven. Als ik me met de natuurelementen kan verbinden, dan leef ik meer vanuit mijn potentieel. Dan kan ik dat ook bij jou ondersteunen.
Mijn aandacht gaat uit naar jouw specifieke noden. Ik streef naar precisie bij de behandeling en neem tijd voor een optimale (niet maximale) opvolging. Het échte werk doe je helemaal zelf.
